Å vere skikka til sjukepleieryrket : ein kunst? ein rett? eit krav? : ein teoretisk studie

Abstract

I dette studiet er det sett søkelys på kva eigenskaper som karakteriserer det å vere skikka for sjukepleieyrket. Eit av motiva for å velge dette emnet er grunna i den generelle samfunnsdebatten som omhandla det å vere skikka i yrkesfunksjonen. Kvalitetssikring på tenester og utdanningskvalitet har prega samfunnsdebatten. Dette studiet ser på kvalitetkrav i sjukepleiutdanninga.

Å vere skikka til sjukepleieyrket inneber læring innan kognitive, affektive og psykomotoriske område. Det er i denne studien særleg vektlagt at læring innanfor det affektive området er gjenstand for utfordringar.

I presentasjon av skikkethetsomgrepet er det vektlagt utvikling av haldningar, sjølvkjensle, ansvar, empati og etisk og sosial kompetanse. Dette er eigenskapar som best kan utviklast i kliniske studier.

Evalueringsteori frå Reilly & Oermann (1992) er sentralt for studiet.

I den empiriske del av studiet er det nytta dokumentanalyse av praksisstudieprogram og vurderingsskjema frå eit utvalg av sjukepleierutdanningar.

Denne analysen syner ulik fokusering på skikkethet. Det er eit gjennomgåande trekk at kognitive og psykomotoriske læringsmål er dominerande, og at affektive læringsmål kjem mindre fram i praksisstudieprogramma.

Studentane har både rettar og plikter i høve evaluering av om dei er skikka til sjukepleieyrket. Studiet syner at studentane kan gjennomføre meir enn 1/3 av utdanninga før dei får formell evaluering.